திகட்டாத அருவி

எழுதி எழுதி தீர்த்தான்
பேசுவதை குறைத்தான்
சாப்பிட மறந்தான்
எழுத்துக்களும் வார்த்தைகளும்
அவனுள் ஜலமாய்
ஊர்ந்துகொண்டிருந்தது
எதற்கு இத்தனை வாதை
அந்த ஒரு வார்த்தைக்காக
அவன் எழுதிய அந்த
கடைசி வார்த்தைக்காக
ஒரு புள்ளி வைப்பான்
அந்த புள்ளிக்காக.

அறை

இந்த குகையே
என்னோடது தானாம்
வைத்துக்கொண்டே
தெரியாமல் போனது
அறிந்துகொள்ளாமல்
இருப்பது என் எண்ணம்
அல்ல
அந்த குகையை
மிக ஆழ்ந்து
பார்த்தவர்கள் எல்லோரும்
பிறழ்ந்து போனார்களாம்
நானும் பிறழ்ந்து
போவேனோ

ஆனாலும் குகை
அட்டை கருப்பு
ஊமை கோட்டான்களே
அதிகம் இருந்தது
எத்தனை எத்தனை
அறைகள்
எவ்வளவு வண்ணங்கள்
பெரும்பாலும் சிவப்பின்
தோற்ற மயக்கங்களே

ஒரு அறைக்கு
மூப்பு தட்டியிருந்தது

ஒரு அறைக்கு
பெயர் வைக்கப்படாமல்
இருந்தது

இதோ இது
மிக முக்கியமான
அறையாம்
உஷ்ணம் அதிகம்
அலறும் ஆந்தைகள் வேறு
மூச்சு முட்டியது
குகை சுவர்களும்
பூகம்பத்தை எதிர்கொண்டது
குகை குளிர
ஆரம்பித்தது
ஆந்தைகள் அடங்கின

குகைச்சுவர் அனைத்தும்
மென்மையானது

முக்கிய அறை
முழுதும்
அசரிரீ

வந்துட்டியா?
சாப்ட்டியா?

வெளி

எல்லாவற்றையும் உதறித்தள்ளுங்கள்
என்னையும்
என் வார்த்தைகளையும்
நினைவுகளையும்
வாசனையையும்
நிகழ்வுகளையும்...
நான் விடுதலை
ஆகி இருப்பேன்
அதனாலேயே
நீங்களும் விடுதலை
ஆகி இருப்பீர்கள்
ஒருவரை ஒருவர்
ஈர்த்துக்கொண்டு
வாழ்ந்துகொள்ள
நீங்களும் நானும்
என்ன
காந்தப்புலமா?
வெறும் காற்றடைத்த
இதயப்பெட்டி கொண்ட
இரு விலங்குகள்