Sunday, December 24, 2006

Roman Holiday

மறுபடியும் ஒரு பழைய படத்தின் பார்வை.

என்ன தான் இது போன்ற படங்கள் பலரால் விமர்சிக்கபட்டு, சிலாகிக்கபட்டு இருந்தாலும் இதை பற்றி எழுதும் எண்ணத்தை தவிர்க்க முடியவில்லை.

Audrey Hepburn , இவர் மட்டுமே இந்த படத்தை தன் பார்வையால், தன் சிரிப்பால், தன் பேச்சால், தன் குரலால், தன் வசன உச்சரிப்பால் தூக்கி நிறுத்தியிருக்கிறார். முதல் படமான இந்த படத்தில் அவருக்கு சிறந்த கதா நாயகிக்கான அகாடமி விருது கிடைத்ததில் தவறே இல்லை.

முதல் காட்சியில் இருந்து கடைசி காட்சி வரை ஒரு கவிதையாகவே உள்ளது. ஒவ்வொரு காட்சிக்கும் நீங்கள் ஆச்சரியபடுவது நடக்கும்.

ஒரு இயக்குனரின் திறமை, திரைக்கதையிலும் அதை முறையாக வெளிபடுத்த கூடிய நடிகர்களும் அமைந்து விட்டால் போதும். கண்டிப்பாக அந்த படம் அரங்கு நிறைந்த வெற்றி தான், இந்த படம் போல.

ப்ரபலம்னாலே ப்ராப்ளம் தான். இந்த ஒரு வரி கூட போதும், இந்த படத்தின் கதையை சொல்வதற்கு. அதை பார்பவர்களுக்கு புரிய வைக்க, இயக்குனர் பிரம்ம ப்ரயத்தனம் எதுவும் செய்யவில்லை. முதல் காட்சியில், அதை வார்த்தைகள் இல்லாமல், அழகாய் சொல்லி இருப்பார். பார்த்து மட்டுமே புரிய கூடிய விஷயம் இது.

Audrey Helpburn, எத்தனை அழகு. வியந்து போனேன். தூக்க மாத்திரை போட்டு, அந்த கலக்கத்தில் அவர் பேசும் அத்தனை வார்த்தைகளும் (Thank you. No Thank you. You have my permission to withdraw இப்படி பல), கொள்ளை அழகு. இப்படி கூட சாதாரணமாக மனதை திருட முடியுமா என்று வியப்பு தான். சில நாயகிகள் அவர்களின் முதல் படத்தில் ரசிகனின் இதயத்தில் சுலபமாக சம்மனம் போட்டு உட்கார்ந்து விடுவார்கள். இவரும் அப்படித்தான். அரச வம்சத்தில் இருக்கும் அத்தனை பேரிடமும், எந்த உணர்ச்சியையும் சராசரி மனிதர்கள் போல வெளிபடுத்தும் முறை இல்லை. அதை, பல காட்சிகளில் கஷ்டமே இல்லாமல் செய்திருக்கிறார். அவர்களுக்குள் இருக்கும் வெளிபடுத்தாத எண்ணங்களும் சரி, அடடா இவங்களுக்குள்ளும் இத்தனை இருக்கிறதா என்று நிஜமாக நினைக்க தோன்றுகிறது.

1953ல் எடுக்கபட்ட, இந்த படத்தின் பல காட்சிகள் (ஏன் கதை கூட) பலரால் உபயோகபடுத்தபட்டுள்ளது என்பது புரிந்தது. நம் ஷங்கர் கூட விதி விலக்கில்லை. Mouth of truth, இந்த காட்சியின் அச்சு அசலான காட்சி காதலனில் பார்க்கலாம். கண்களாலேயெ பேசும் உத்தி நம் அத்தனை பா இயக்குனர்களும் இன்றைக்கும் பயன் படுத்துகிறார்கள்.

இந்த படத்தில் நடித்த Audrey Hepburn, Gregory Peck, Eddie Albert மற்றும் இயக்குனர் William Wyler யாரும் இப்போது உயிரோடு இல்லை. அவர்கள் இறக்கும் தருவாயில் கண்டிப்பாக இந்த படம் அவர்கள் கண் முன் இருந்திருக்கும்.

நிறைவேறிய காதலை விட, நிறைவேறாத காதல் கதைகள் மனதின் அடியை தொட்டு விட்டு செல்வது சாத்தியமே, இந்த இளவரசி மற்றும் பத்திரியாளனின் காதலை போன்று.

உலக சினிமாவில் இன்னும் நான் பார்க்காத, இது போன்ற அத்தனை படங்களையும் ஒரு மாதம் லீவ் போட்டு விட்டு வீட்டில் உட்கார்ந்து பார்க்க ஆசை.

பார்க்கவில்லை என்றால், கண்டிப்பாக பாருங்கள். உங்களை நீங்கள் மறப்பது நிச்சயம்.

Roman(ce) Holiday

( Mouth of Truth scene, Confernce scene, Parting scene

நன்றி - Youtube )

2 comments:

Anonymous said...

enakku koda leave pottutu padam pakkanumnu asai,ana CLum,FLum thendhu pochu.enna pannalam nanba??

Vj

Lakshman said...

management kitta indha korikkaiyai venumna vekkalam.

avanga konjam irakkapattu leave kuduthaalum kuduppanga. enna solra nanba?

சூரியன்

 குளிரும் வெயிலும் வெம்மையும் மனதின்  ஓட்டைக்குள் ஒளிந்திருக்கும் உயிர் நாடி என நினைக்கிறேன். ஒவ்வொன்றின் தாக்கமும், வீச்சும் மனிதனின் வெளிப...