கருப்பு

இந்த இரவிற்கு தனிப்பெயர் இருந்தது
பெயருக்கேற்ற அழகு
அட்டைக்கரி நிறம்
அள்ள அள்ள அன்பை
தொப்பை நிறைய வைத்திருந்தது
மெல்லிய இசையையும்
கசிந்து கொண்டிருந்தது
கதவுகளைத் தாண்டி
தூங்கும் ஒவ்வொருவரையும்
எழுப்ப முயன்றுகொண்டிருந்தது
சிலர் எழுந்தனர்
கழிவறை சென்றனர்
சிலர் எழவில்லை
அவர்களுக்கு இரவின்
கரிநிறம் பிடிப்பதில்லை
சிலர் கனவுக்குள் பகலை
வரைந்து கொண்டிருந்தனர்
ஒருவன் மட்டும் இப்படி
அல்லாடிக் கொண்டிருந்த
இரவின் ஓட்டத்தை
ரசித்துக்கொண்டிருந்தான்
மூச்சிரைத்தபடி இவனிடம்
கேட்டது
என்னை இப்படி குறுகுறுவென பார்க்காதே!!
நான் வெட்கி பகலாகிவிடுவேன்..
நீ என்னவானாலும் ஆகிப்போ,
ஆனால் நீதான் அன்றொரு நாள்
என் கண்ணீரை வரவழைத்தாய்
முதன்முதல் அழுதேன்!!
உன் கருப்பு நிர்வாணம்
எனக்கான கனத்த ஆடை....